Yara Gibi

Demli bir çay kıvamında akıp gidiyor gözlerimden yüzün

Sesin ki

Çoktan silinmiş uykularımdan

Kanıyorsun…

Kalbimden parça parça kopup

Bir boşluğa dökülüyorsun

Yara gibi!

Zamanda Sensizlik

Sen gittin

Nisan tam dört kez gelip geçti

Şubat bir kaç kez üşütüp geçti

Hastalandım

Yataklara düştüm

Sonra eylül geldi

Sarardı yine dönüşünü bekleyen mavi

Yalan yok!

Bazen içimdeki seni

tek nefeste öldürmek geçti

Neyse ki Nisan çabuk geldi

Bir ara nefesim kesildi

Biraz dinlendim

Limonlu çay içtim

Kuşları seyrettim

Sonra…

Sonra yağmur yağdı işte!

Yağdı

Yağdı

Hiç durmadı

Kahve Kokulu

Sıcacık bir geceymiş sesin

Kahve kokulu

Oturmuşsun ay ışığının sessizliğinde

Mavi bir kış çiçeğine

Bahar renginde şarkılar söylüyormuşsun

Dudaklarında kelebekler dans ediyormuş

Mışıl mışıl

Kuşlar söyledi

Böcek

Kabuğu çatlıyor kalbimin
Böcekler, böcekler…

Şimşek çakıyor, pencerem ıslak!

Göz çukurlarımda bir böcek
İki, üç…
Beş, altı böcek
Çok böcek

Perdeleri okşuyor rüzgar!

Kirpiklerim titriyor

Göz kapaklarım kapandı kapanacak

Üşüyorum!

Rüzgar içeride
Kirpiklerim Korkak
Çok korkak!
Bir böceğe battı batacak

Kesiyorum kirpiklerimi
Ölme böcek!

Gözlerim kapanıyor
Pencereyi örtmem gerek
Yağmur bana kadar yağacak!

Biraz Aşktan Bahsedelim

Biraz aşktan bahsedeyim size

Kırık bir kolun defalarca yanlış kaynaması gibi sıradan

Ve katili mahçup

Yalnızlıktan

Sonra

Gidip bir çay içeriz birlikte

Belki Eylül de gelir

Sararmış hüzünlerini toplarız yüzümüzün

 

Kim bilir

Belki de elimi tutarsınız

Yürürüz

Cinayet

Sadece ucu kesik bir ip vardı elimde
Ya uçurtmamı çalmıştı rüzgar
Ya da boynundan koparmıştım bir martının

Hayal meyal hatırlıyorum
Rüzgarı
Ve savrulan damlalalarını yağmurun

Geceydi
Evet, evet  gece!
Gökyüzünü rehin almıştı karanlık
Saçlarım dağınık, yüzüm sisliydi
Dudak kıvrımlarımda doğurgan bir yılan
Gözlerime doğru sürünüyordu

Sanki buz kırılıyordu şakaklarımda
Şakaklarımda  keskin bir sancı

Soğuk kan kokusunu hatırlıyorum
Çok soğuk!

Ya bir Şubat tanrısı ruhunu üflemişti içime
Ya da kalbini koparmıştım rahmindeki şeytanın

Geceydi
Karanlığın içindeydim
Hayal meyal hatırlıyorum
Kadının saçları dağınık
Yüzü sisliydi

Belki de katili bendim, bilmiyorum
Ucu kesik bir ip vardı yerde
Ve bir kadın

Yüzü, yüzümden bir parça!

İYİ ÇOCUK BİZİM KÖTÜ ÇOCUK SİZİN

Ergenlik dönemine giren çocuklarınız,vücudundaki homonal salgılarının artması sonucu, bir buhran çağı yaşamaktadırlar. Bu dönem içinde, üstüne fazla gidilmesinin, farklı sonuçlar çıkaracağını biliyorsunuz. Bu yüzden, çocuklarınız için elinizden geldiğince daha toleranslı olmak zorunda hissediyorsunuz kendinizi. Çünkü biliyorsunuz ki, ergenlik döneminden geçen çocuklar, daha saldırgan ve daha çok kendine buyruk olur. Çocuğunuzu bu buhran döneminden korumak ve ilerleyen dönemlerde sizin değiminizle ” Kötü bir çocuk! ” olmaması için, daha fazla sevgi vermek zorundasınız.

Sevgi ve anlayış!

Eğer çocuğunuzu ergenlik döneminde iyi algılayıp, ona gereken sevgi ve anlayış duygularınızı çoğaltmışsanız, çocuğunuz bu dönemi rahat bir şekilde atlatıp, iyi çocuk olma şansını elde edecektir.

Gelelim diğer çocuklara; hani o asi_buhran dönemlerinde, babalarının annelerinin, gözlerinin önünde öldürüldüğünü gören çocuklara! Hani babasını bir bayrağa sarılı, oyun oynadığı sokaktan geçerken gören çocuklara! Tam da ergenlik döneminin içinde, bu nasıl bir acı!

Ne yapıyor biliyor musunuz bu çocuklar büyüdüğünde?

Kötü çocuk oluyorlar. Birbirlerinden nefret ediyorlar. Oysa ikisi de çocuktu. İkisi de masumdu. İkisinin de çocuk yüreğindeki acı birbirinden farksızdı. İkisi de birbirini katil biliyor artık.

Oysaki sarılsaydınız sımsıkı onlara, sevginizi onlara da aşılayabilseydiniz, ikinizi de çok seviyoruz, ikiniz de bizim çocuklarımızsınız diyebilseydiniz.

Çoğaltmasaydınız keşke çocukları, bu kadar acıyla birbirine düşman!

Sizler, kendi çocuklarınız ” Kötü çocuk!” olmasın diye, onca asiliğine, söz dinlemezliğine tek bir söz bile etmeden, o devasal sevgi dolu anlayışınızla onları bağrınıza basıp iyi çocuk yaparken, diğerlerinin çocuklarını aşağıladınız. Sizin çocuğunuz suç işlerken ”Çocuktur! ” dediniz ”Ergenlik dönemidir normal ” dediniz. Diğerlerinin çocukları suç işlerken, hep kocaman adamdılar değil mi ?

Çünkü onlar sizin çocuklarınız değildi. Çünkü onlar hep kötü çocuktu!

Sizden olan iyi, olmayan kötüydü hep.

Oysa bütün çocuklar aynıydı. Ayrıştırdınız…

İyi çocukları canavarlaştırdınız!

Canım Cehennem

Söylenecek bir söz ?

Ne denilir ki bir veda anında
Hoşça kal, dışında
Hele de vakit bomboşsa

Bak işte!
Hiç söz yok
Canım cehennem
Cehennemin dibine kadar…

GİT! Desem

Şubat

Tam da yara aldığımız yerden yakalıyorlar bizi

En şubat yanlarımızdan…

Adsız 4

Her aşk katilini yanında taşır

Seve seve öldürülürsün…